คำอธิษฐาน 10 ประการ
ได้พบข้อเขียนน่าสนใจจาก Polcady35.org ซึ่งเท่าที่ทราบเป็นเว็บไซต์ของนักเรียนนายร้อยตำรวจ รุ่นที่ 35 บทความนี้เขียนโดยผู้ใช้นามว่า...h35 จึงขอนำมาถ่ายทอดต่อดังนี้
“...ข้าพเจ้ามีคำอธิษฐาน 10 ประการดังต่อไปนี้...”
1. ขออย่าให้ข้าพเจ้า...เป็นคนคิดจะได้ดีอะไรอย่าง "ลอยๆ" ...นั่งนอน "คอย" แต่โชควาสนา
...โดยไม่ลงมือทำความดี หรือไม่เพียรพยายามสร้างความเจริญก้าวหน้าให้แก่ตน ถ้าข้าพเจ้าจะได้ดีอะไร ก็ขอให้ได้...เพราะ..."ได้ทำความดี อย่างสมเหตุผล
2. ขออย่าให้ข้าพเจ้า...เป็นคน "ลืมตน" ดูหมิ่น "เหยียดหยาม" ใครๆ
...ซึ่งอาจด้อยกว่าในทาง...ตำแหน่ง...ฐานะการเงิน...หรือในทางวิชาความรู้ ขอให้ข้าพเจ้ามีความเห็นอกเห็นใจคนอื่น...ให้เกียรติตามความเหมาะสมในการติดต่อเกี่ยวข้องกัน ขอให้มี...ความอ่อนโยน...นุ่มนวล...สุภาพเรียบร้อย...
3. ถ้าใครพลาดพลั้งลงในการ "ครองชีวิต" หรือ "ประสบความทุกข์ ความเดือดร้อน" ขออย่าให้ข้าพเจ้า..."เหยียบย่ำซ้ำเติม" คนเหล่านั้น
แต่จงมีความกรุณาหาทางช่วยเขาลุกขึ้น...ช่วยผ่อนคลายความทุกข์ร้อนแก่เขาเท่าที่จะสามารถทำได้
4. ใครก็ตามที่มีความรู้ความสามารถขึ้นมา หรือมีผลงานอันปรากฏดีเด่นสูงส่งอย่างน่านิยมยกย่อง ขออย่าให้ข้าพเจ้า...รู้สึก "ริษยา" หรือ "กังวลใจ" ในความเจริญของผู้นั้นเลย
ขอให้ข้าพเจ้าพลอยยินดีในความดี...ความรู้ความสามารถของบุคคลเหล่านั้น...ด้วยใจจริง ช่วยส่งเสริมสนับสนุน และให้กำลังใจแก่คนเหล่านั้น อันเข้าลักษณะการมี “มุทิตาจิต” ในพระพุทธศาสนา
5. ขอให้ข้าพเจ้า...เป็นผู้ "มีน้ำใจ" เข็มแข็งอดทน
อย่าเป็น... "คนขี้บ่น" ในเมื่อมีความ "ยากลำบาก" อะไรเกิดขึ้น ขอให้มีกำลังใจต่อสู้กับความยากลำบากนั้นๆ โดยไม่ต้องอ้อนวอนให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์มาช่วย ขออย่าเป็นคนอ่อนแอเหลียวหาที่พึ่ง เพราะ..."ไม่รู้จักทำตนให้เป็นที่พึ่งของตน" ขออย่าให้ข้าพเจ้าเป็นคนชอบได้อภิสิทธิ์ คือสิทธิเหนือคนอื่น เช่น... ไปตรวจที่โรงพยาบาล ก็ขอให้พอใจนั่งคอยตามลำดับ อย่าวุ่นวายจะเข้าตรวจก่อนทั้งที่ตนไปถึงทีหลัง
6. ข้าพเจ้าทำงานที่ใด...ขออย่าให้ข้าพเจ้าคิดเอาเปรียบ หรือคิดเอาแต่ได้ในทางส่วนตัว
เช่น... เถลไถลไม่ทำงาน... รีบเลิกงานก่อนกำหนดเวลา... ขอจงมีความขยันหมั่นเพียร พอใจในการทำงานให้ได้ผลดีด้วยความตั้งใจ เพื่อประโยชน์ของตนเอง
ข้อนี้รวมทั้ง ขอให้ข้าพเจ้า... "อย่าเอาเปรียบชาติบ้านเมือง" เช่น ในเรื่องการเสียภาษีอากร ถ้ารู้ว่ายังเสียน้อยไปกว่าที่ควร หรือตามที่กฎหมายกำหนดไว้ ขอให้ข้าพเจ้า... "มีความตั้งใจที่จะชดใช้แก่...ชาติบ้านเมืองอยู่เสมอ"
เมื่อมีโอกาสตอบแทนเมื่อไร...ขอให้รีบตอบแทนโดยทันที เช่น การบริจาคบำรุงโรงพยาบาล บำรุงการศึกษา หรือบริจาคเพื่อสาธารณะประโยชน์อื่นๆ บริจาคให้มากกว่าที่รู้สึกว่ายังเป็นหนี้ชาติบ้านเมืองอยู่เสมอ
ขออย่าให้...ข้าพเจ้า "คิดเอาเปรียบ หรือโกงใคร" เลยแม้แต่น้อย แม้แต่จะซื้อของ...ถ้าเขาถอนเงินเกินมา... ก็ขอให้ข้าพเจ้ายินดีคืนให้เขากลับไปเถิด อย่ายินดีว่ามีลาภ...เพราะเขาทอนเงินเกินมาให้เลย
7. ขออย่าให้...ข้าพเจ้า "มักใหญ่ใฝ่สูง"..."อยากมีหน้ามีตา"...อยากมีอำนาจ... อยากเป็นใหญ่เป็นโต
ขอให้ข้าพเจ้าใฝ่สงบ... มีความเป็นอยู่อย่าง "ง่าย ๆ" ไม่ต้อง "เดือดร้อน" ในเรื่องการแข่งดีกับใครๆ ทั้งนี้...เพราะข้าพเจ้าพอจะเดาได้ว่า ความมักใหญ่ใฝ่สูง ความอยากมีหน้ามีตา ความอยากมีอำนาจ และอยากเป็นใหญ่เป็นโตนั้น มัน "เผา" ให้เร่าร้อน ยิ่งต้องแข่งดีกับใครๆ ด้วยก็ยิ่งทำให้เกิด "ความคิดริษยา" คิดให้ร้ายคู่แข่งขัน
ถ้าอยู่อย่างใฝ่สงบมีความเป็นอยู่อย่างง่ายๆ ก็จะเย็นอกเย็นใจ ไม่ต้องนอนก่ายหน้าผากถอนใจ...เพราะเกรงคู่แข่ง "จะชนะ" ไม่ต้องทอดถอนใจเพราะไม่สมหวัง ขอให้ข้าพเจ้ามีความเข้าใจซาบซึ้งในพระพุทธภาษิตว่า "ผู้ชนะย่อมก่อเวร...ผู้แพ้ย่อมอยู่เป็นทุกข์ ละความชนะความแพ้เสียได้...ย่อมอยู่เป็นสุข" ดังนี้เถิด
8. ขอให้...ข้าพเจ้าหมั่นปลูกฝังความรู้สึก "มีเมตตาปรารถนาดีต่อผู้อื่น" และ "มีกรุณา" คิดจะช่วยให้ผู้อื่นพ้นทุกข์
ซึ่งพระพุทธเจ้าแนะนำให้ปูพื้นจิตใจด้วย..."เมตตากรุณา" ดังกล่าวนี้อยู่เสมอ จนกระทั่งไม่รู้สึกว่ามีใครเป็นศัตรูที่จะต้องคิดกำจัดตัดรอนเข้าให้ถึงความพินาศ
ใครไม่ดี...ใครทำชั่วทำผิด... ขอให้เขา..."คิดได้กลับตัวได้" ถ้ายังขืนทำต่อไป...ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เขาจะต้อง "รับผลแห่งกรรมชั่ว" ของเขาเอง เราไม่ต้องคิด..."แช่งชัก" ให้เขาพินาศ จะต้องแช่งให้ใจเราเดือดร้อนทำไม?... ขอให้ความเมตตาคิดจะให้เป็นสุข และกรุณาคิดจะช่วยให้พ้นทุกข์
9. ขอให้ข้าพเจ้า...อย่าเป็นคน "โกรธง่าย" ขอให้มีสติรู้ตัวโดยเร็วว่า...กำลังโกรธ
จะได้สอนใจตนเองให้บรรเทา "ความโกรธ" ลง หรือ...ถ้าห้ามใจให้โกรธไม่ได้...ขออย่าให้ถึงกับคิดประทุษร้ายผู้อื่น หรือคิดอยากให้เขาถึงความพินาศ ซึ่งนับเป็น “มโนทุจริต”
ขอจงสามารถควบคุมจิตใจให้เป็นปรกติได้โดยรวดเร็ว เมื่อมีความไม่พอใจหรือความโกรธเกิดขึ้นเถิด ขอให้ข้าพเจ้าอย่าเป็น..."คนผูกโกรธ" ...ให้รู้จักให้อภัย ปลอดโปร่งจากการผูกอาฆาตจองเวร
ขอให้มีความ "เห็นอกเห็นใจผู้อื่น" โดยรู้จักเปรียบเทียบกับตัวข้าพเจ้าเองว่า...ข้าพเจ้าเองก็อาจทำผิด...พูดผิด...คิดผิด...หรืออาจล่วงเกินผู้อื่นได้ ทั้งโดยมีเจตนา และไม่เจตนา ก็ข้าพเจ้าเองยังทำผิดได้ เมื่อผู้อื่นทำอะไรผิดพลาดล่วงเกินไปบ้าง ก็จง..."ให้อภัยแก่เขาเสียเถิด" อย่าผูกใจเจ็บหรือเก็บความรู้สึกไม่พอใจนั้นมาขังอยู่ในจิตใจ...ให้เป็นพิษเป็นภัยแก่ตัวเองเลย
10. ขอให้ข้าพเจ้า...มีความรู้ความเข้าใจและสอนใจตัวเองได้เกี่ยวกับ... "คำสอนของพระพุทธศาสนา" ทั้งทางโลกและทางธรรม
กล่าวคือ...พระพุทธศาสนาสอนให้รู้จัก "สร้างความเจริญแก่ตนในทางโลก" และ "สอนให้ประพฤติปฏิบัติ...ยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น" ให้มีปัญญาเข้าใจปัญหาแห่งชีวิต เพื่อจะได้ไม่ติดไม่ยึดถือ มีจิตใจเบาสบาย...อันเป็นความเจริญในทางธรรม
ซึ่งรวมความแล้วสอนให้เข้ากับโลกได้ดี ไม่เป็นภัยอันตรายแก่ใครๆ แต่กลับเป็นประโยชน์แก่สังคมและประเทศชาติ แต่ก็ได้สอนไปในทางธรรมให้เข้ากับธรรมได้ดี คือ...ให้รู้จักโลก รู้เท่าโลก และขัดเกลานิสัยใจคอให้ดีขึ้นกว่าเดิม เพื่อบรรลุความดับทุกข์ ความพ้นทุกข์
ขอให้ข้าพเจ้ามีความเข้าใจทั้งทางโลกทางธรรม และปฏิบัติตนให้ถูกต้องได้ทั้งสองทาง รวมทั้งสามารถ...หา "ความสงบใจ" ได้เอง และสามารถแนะนำชักชวนเพื่อนร่วมชาติ ร่วมโลก ให้ได้ประสบความสุขสงบได้ตามสมควรเถิด...”
